लौव पुस्ता (कविता)

मोती कुमार चौधरी-

ए लौव पुस्ताके नव युवा संघरिया गोंची
आपनहे अप्ने महा विद्धान कभु ना सोँची
डिन्छे पहरली अप्न महा जन्नाहा बन्ली
थारुन्क संस्कृति का हो सक्कु विस्रा डर्ली।

आब ट डाई बाबन् सुफ्लाइ फे जान सेक्ली
डानडान झुठ फे बोल्ना सिख सेक्ली
अप्नक चाल हम्र सब्जे थाहा पारख्ली
कत्रा स्वार्थी बाटी अप्न सक्कुज बुझ्रख्ली।

आधुनिकताके बयान कर्टी सारा डगरा अपने नेंगठी
डौना बेबरीक् सुवास आइटा जेकर अपन वास्ता नैकर्ठी
समय अनुसार नेंगे परठ कैहके अप्ने सन्देश डेठी
परम्परासे चलल रिती नियमहे फे टारे खोज्ठी।

पुर्खाओन्के बाटे नै सुन्ना अप्नेहे साधुवाद बा
बात्सल्यता कसिन का बा सन्तानके कत्रा प्यार बा
डान्छे ढिउर पहर्नु कैके अप्नकम घमण्ड बा
थारू संस्कृति नै मन्ना अप्नकम उदण्ड बा

कबु अप्नक जोश अइठा ट, अप्न बराजोर गरम बन्ठी
कबु अप्नक होश अइठा ट अप्न बराजोर लरम बन्ठी
आपन करल गल्ती लेके अपन बराजोर सरम मन्ठी
ढिक्री, रोटी पूजक डरले आनक धरम मन्ठी

भाषण भूषण कैडर्ठी, मोहमाठ फे बट्वाइ जन्ठी
श्ाासन कर सिखल बाटी, रुइना मनैनहे रुवाइ जन्ठी
आधुनिकताके बयान कर्ठी, थारू संस्कृति छोरडर्ठी
नारीन्के कोमल आङ डेख्क अप्न भुँखाइल बाघ बन्ठी।

मै खाउँ मै लाउँ कठी, सुख सयल अप्न खोज्ठी
छलकपट कैक फे सीधा मनैन् ठग खोज्ठी
किहु गिसाइ पर्लसे कुटनीतिके डगर रोज्ठी
मैया प्रेम सदभावहन पैसालेक किन खोज्ठी।
ए लौव पुस्ताके नव युवा संघरिया गोंची
आपनहे अप्ने महा विद्धान कभु ना सोँची।

धधवार–९, सेमरहवा, बर्दिया

Leave a Reply

Your email address will not be published.