सोम डेमनडौरा
“अरी, सिंगहान छोट्की बेढ्ढक पैसा पठैठिन् जे हो ।”
“कहाँ से”
“अइ हो जन्ल नि हुइटो नी? नेपालगंज से ट काहुँ । सारिसा ट उहँ रठिन् जे । लर्का व ठर्वा यिहँ रठिन् । कबुकाल केल अइठिन् घर ।”
“का कर्ठिन् ट?”
“का करहीं, मंजोरी ट काहुन । मंजोरी फे बरा मजा पैल बाटीन् हुँ । घर घर जैना, घरक भिट्टर कर्ना । खैना वैना ट वहैं से मिल्जैठिन् हुँ ।”
“टुँ फे चल्जाऊ ना ट हो कमाई ।”
“म्वार ठिउन् जाई बाजि रहल् ठाऊ । वहाँ पैसा पठाइट् सुन्क बठिन्यन् वठिन्यन हौसल् बाट हुँ । सौंरिहान ठर्वा मेढर्वा उहँ रठ । आभिन के के गै सेक्ल बाट सुन्टहुँ । कल्पी ट बटाइटह हेरो । उह जन्ल रहठ् सब् मेरिक बाट ।”
मज्ग्यान बर्की ओ सोल्ह्यान छोट्की आपन मन्का गाला मार भिरल् बाट आज ।
जाट्टिक नि का । सिंगहान छोट्कीक् ठर्वा आसकाल शान डेखाईहस् कर्ठिन् । कल्वा बोल्कर्ना नाऊँ । खैनी पिनी फे बह्रैल बा आसकाल । एकदिन ट सोम्लीक डोकानम जाक सुरिक शिकार संग कैयौ सिसी सोंफी टानल् हुँ । मट्वार लागल् ब्याला आपन जन्नीक खोब बयान करठ् कल्वा । ऊ घनघन आपन जन्नीहँ सम्झटा । सोंफी हँ ऊ अंग्रजी डारु कैख पियठ् । पैसा रहल् ब्याला घरैया डारु से मिठ् सोंफी लग्ठिस् । अंग्रजी डारुक मट्वारले…..वाकर मुहम से एस पलिज, नो ठान्कु, आइम माई जसिन शब्द निक्रठिस् । जन्नीसे रना वाकर खास रुची फे निहुइटिस् । ना ट जन्नी कबु कठिस् चलो जाई संग कैख । बल्कि टुँ यहाँ घर हेरहो, मै कमैम, दुःख करम् कैख घर बैठ्वा डेठिस् । उहिं फे यि बाट मन पर्ठिस् ।
फुरसे आज वाकर शहरिया जन्नी पैसा पठाडेल बाटीस् । भुर्याहान सन्ह्ला नेपालगंजम रिक्सा चलाइठ् । आज डुपहरक ऊ घर आपुगल् । वक्रसँग जन्नी ३००० रुप्या पठाडेल बाटीस् । यिह पैसा फुरफुराइटिस् । का करु, किही बटाऊँ हुइटहिस् काहुँ । चल्डेहल् डारु डोकान् ।
सिंगहान छोट्की आसकाल मुबाइल फे चलैठिन् हुँ । फेसबुक फे चलैठिन् हुँ स्क्रिन टच मुबाइलम । आधा रातसम् ट मुबाइलम झुलल् रठिन् । रातभर क्याकर क्याकर फोन अइटि रठिन् । आँजर पाँजर सुटुइयन हैरान होरठ । किऊ किऊ ट दिनभरिक कामले सिहरल् रठ । झट्टहँ निडाजैठ । कबुकाल ट राट्टिहँ निकरजैठिन्, संघर्या बलाइटा कैख । ढ्यार जसिन ट ऊ बाहिर सुट्ठी । कबुकाल केल रात रह अइठीन् ।
हाँ, ऊ पैल्हसे झकझक डेखैठी । का का मेरिक किरिम पाउडर फे घँस्ठी मुहभर । लाली ट कब्भु फे निछुट्ठीन् । महकना सेन्ट फे छिट्ठी । लुग्गा फे कसिन कसिन । अउर मंजोह्र्यन हुकहिन् डेख्क डंग रठ ।
मंजोरी कर गाउँसे बगाल आइल बाट । ठारुन से ढ्यार जन्नीन् । धान काट् सेक्ल । डाँ डु क फे सेक सेक्ल । वस्ट रहल् से नेपालगंजम मंजोरी करल् फाइदा । बगाल चला अइठ । ठारुन भर ढ्यार जसिन रिक्सा चलैठ । जन्ननि भर मंजोरी कर्ठ । एकदिन भख्खर ढेम्ना भ्याँट हुइल् रह । डुठो लवँर्यन फे रल्हिस् वाकर सँग । डगर भुला राखल् रल्ह । ठह्र्याइल् कर्या मनैया ख्वाजटल्ह । हुकहन् बिपी चौक कैक पटा निहुइटिन् । उहमार कर्या मनैया कठ ।
लौघरान रम्फली व जगट्यान फुल्सी फे मंजोरी कर नेपालगंज आइल् बाट । हुँकन्हँक ट डु मैन्हासे ढ्यार होसेक्लिन् । हुँक्र परारसे आइ भिरल् बाट । हिंक्र भख्खरिक जुवाइल् बैंशक बाट । हिंक्र आउर ढ्यार ढ्यार पैसा पठैठ । डाई बाबा बरा खुशी बाटिन् छाई पैसा पठैलकम । छावा आसकाल रोज गारी पैठिन् कर ना कमाही कैक ।
गाऊँक मनै नेपालगंज बैठ्क रिक्सा चलैना, मंजोरी कर्ना हुइलक ओर्से बिर्वा कराई अउइयन फे लिरौसी हुुइल् बाटिन् । कसोहँक सन्झ्या होगिल् या बिर्वा कराक नि वराइल् कलसे हिंकन्हँक वहाँ रात बैस्ना । घरसे न्यागबेर हुँकहन् फोन कर्लसे टुप्लुक्क रिक्सा लेल लिह आपुग्ठ । अस्पताल जैना झन् लिरौसी होजिना हुइल् ।
गोल्रिहान बर्किक कैह्यसे नि प्याट बठैठिन् । ऊ नेपालगंज बिर्वा कराई जैना बाट कैयोचो आपन ठर्वकठे घोंस् सेक्ली । ठर्वा चाल निकर्ठिन् । मिच्छाक अकल्हे चल्डेम कठी । चल्जाई ना ट री, गाउँक मनै पलि बाट कैडेबठिन् । ड्वासर बिन्ह्या टाप कस्डेली । पाँच बजे बिन्ह्य टेपरा पुग्स्याकल रल्हि बस चौह्रक लाग । ग्यार बजे धम्बोझी पुग्गैली । ढम्लिउह्वा फे रिक्सा लेल टुप्लुक्क पुग स्याकल् रह । नर्सिंग होमसम् उह पुगैलस् । बिर्वा कराक वराई ट फेरसे आडिहक लाग अरजी फे कर्ली ।
का का हो का का नि । डक्टर्वा कैयौठो चिज जाँच करैना कैडेलिन् । गु, मुट, रकट, भिडियो एक्सरे…..सक्कु । सक्कु काम आरैबे निकर्लिन् । रिपोर्ट लेना रहिगैलिन् । यहोंर उहोंर करठ् करठ् डिनबुर्वा होस्याकल् रहिन् । ढम्लिउह्व फोन लगैली । पैल्हाचो उठ्बे निकर्लिन् । फेरसे लगैली । ढम्लिउह्वा बाँके गाऊ से लौट्टी बाटु, आब्ब आइटु कलिन् ।
हुँकाहार गोझ्या सुनसान होचुक्लिन् । बिर्वा कैक वराइल् निहुइटिन् । आभिन् ट बिर्वा किन परहिन् । पैसा किहिंसे मग्ना हो । ऊ सुन्ल रहि नेपालगंजम मंजोरी मिल्जाइठ् । ओम्न कमाही फे मजा बा । ऊ डु चार दिन यहँ रहिक मंजोरी कर्लेना बिचार कर्ली । बर्कि सोंच्टी रहि गेटक पन्ज्र ठह्र्याक । टुप्लुक्क ढम्लिउह्वा आपुगल् । चलो हो…….बर्कि एकलाग आग सुन्क झस्कली ।
“बिर्वा कराक नि ओराइल् हो बर्जन । कौन ठाउँम बैस्ठो?”
“बीस कोठिम् ट बैस्ठी हेरो बहोर्या । हमार गाउँक सब मनै उहैं रठि ।”
“कहोंर हो?”
“फुल्टेक्रा कठ जे, उहैं हो । आँखी अस्पतालओंर । आब्ब डेख्बो जे ।”
“पैसा सक्कु वरागिल् हो बर्जन । काम ओरैल नि हो आभिन् । डुचार दिन मंजोर करम् कहटुँ ।मंजोरी मिलठ् कि ना नाही हो बर्जन?”
“का हुई निमिली हो? सिंगहान छोट्की, रम्फली, फूल्सी हुँकहन सँग चला जैहो ।”
………
बाट बट्वैटी बट्वैटी कबकब बीस कोठी पुग राखल् रल्ह । बीस कोठिक आघक पन्ज्रक घरम् बैठाई । आघओंर टुटल् किट्याइल् फाटल् टेनक गेट । अंढार होस्याकल् रह । गरागर् रिक्साकेल रह । माहोल् जराइन् मडाइन् रह । किऊ आगि फुँकटह । किऊ सोंफी अगोर्ल । बजारम रिक्सउह्वनक पिय सेक्ना सब्से सस्टा डारु साेंफि । हालि मट्वार फे लग्ना । किऊ गाला मार्टल्ह मच्छर मर्ने । किऊ लहाइटल्ह बम्मम ।
“ला………यार डिमाग खराब । मच्छर फे मर निजैठ । किही लन्ल्या रै ढम्लेउह्वा?”
“बर्की हुइटी रै”
“के बर्की रै?…..यह भौजी हुइटी काहुँ । बैठो हो, हमार ट अस्ट हो हेरो ।रि रम्फली बर्की गोल्रिहान भौजी आइल् बाटी री ।”
“कब अइलो भौजि? काकर आइल् बाटा?”
“आब्ब भख्खर पुग्नु । बिर्वा कराई आइल् बाटु बाबु । आझ ओरैबे निकरल् । पैसा निपुग्नाहस् हो । डु चार दिन मंजोरी करम् कहटुँ ।”
“काल संग जैबी ना ट ।”
“काल ट नि हुई बाबु । बिर्वा कैख निओराइल् हो । परौंसे जैम ।”
“होजाई”
बाट लम्मा चल्ठिन् । रिक्सा मंजोरी कैख सिहरल् जीऊ बेरी खैटी कि सुट्ना चक्करम लाग गैल । ड्वासर डिन बर्कि काम ओराक हुँकन्हँक ड्यारासम् नेंग्टी पुग्गैली । अउर बिन्ह्या हातमुह ढुइटी कि रिक्सउह्वन रिक्सा चलाई निक्रल । रम्फली व फुल्सीकसँग बर्की टिरभुन चौक पुग्ल । वहाँ हरेक बिन्ह्या मंजोह्र्यनक म्याला लागठ् । सामानक किनबेच जसिन मंजोह्र्यन्हँक मोल मोलाई । मन परल् मंजोह्र्यन लैजैना हो काम करैना । मंजोह्र्या पाजैना म्याला । सिंगहान छोट्की कालिहँ से ड्यारम आइल् निहुइटीन् ।
बर्की यि म्यालक माहोल डेख्क डंग्डास बाटी । चक्क ना भक्क बाटी । का कर्ना हो, कसिक बट्वैना हो समझ नि आइठुइटिन् । किऊ क्याकर सँग जाइटा । किऊ कहोंर जाइटा । मंजोरी करुइया सब थारुन् केल बाट । लिह अउइया बाज िकि ट पर्बाटी बाट । अस्या लग्लक् बीस् पच्चिस मिनेट पाछडु ठो बाइक आइल् । रम्फली ओ फूल्सी रलक ठाउँम रुकैल । ऊ फे वट्ठैह्यँ रल्हि । हुक्र का का बाट बट्वैठ बर्की बुझ्बे निकर्ली । रम्फली व फुल्सी डुनु जन्हँक बाइक म बैठ्क चल्डेल ।
बर्की मुसिबटम फँस्गैली । एघचि ट असिन पसिन होगैली । चिन्हल ना जानल् ठाऊँ । आब किऊ संघर्या निरहगैलिन् । किऊ लिह आइल् कलसे कसिक अकल्हे जैना हो, परेशान । पाँच मिनेट पाछ मोटर साइकलम एकठो बज्या आइठ् ।
“घर मैह्या काम करेक है । जैह्यौ?”
बर्की जवाफ घुमाई निजन्ठी । का कहुँ कना होजैठी । बज्या थारुम बोल्ना कोशिस् करठ् ।
“भाँडा बर्टन मिस्ना बा । जैबो?”
“हाँ रै”
ऊ बजार छोट् जबाफ डेठी ।
“चलो बाइक मैह्या बैठो ।”
ऊ अकमकाईहस् कर्ठी । ऊ बाइकम कब्बु निबैठ्ल रठी । अनकनाइहस् कर्ली । बज्यक डुनु पाँजरझुल्वा पकर्क बैठ्ली । भ्वाँर्र बाइक स्टार्ट हुइठ् । टिक्रा हुइटी पुरुबओंर टकाइठ् । राँझक बन्वओंर । बर्कीहँ पट्ट निहुइटिन् कहाँ जैना बा कना । तर महाबेर हुइलक ओर्से डाँचे सुर्टा बहर्टी जाइटिन् । बन्वहा डगर हुइलक ओर्से डर बहर्टी जाइटिन् ।
एघची पाछ, बज्या पाछओंर हाँठ् लैजाइठ् । सिढा बर्किक जुवाइल् जवानीम पुगाइठ् । बर्की झस्कठी । भराठ्से हाँठ उस्टैठी । यि बाहेक बर्की कौनो मेरिक प्रतिक्रिया निडेठी । सोंच्ठी पिठी खुँजाइबेर असिन हुइलिस् कि । बानी पाइल् अइगर बज्या कहाँ मानी । फेरसे हाँठ लैगिल् । ऊ ट चार पाँच पुगाइ लागल् । बर्किक जिऊ ठर्ठराई लग्लिन् । डरक मार हेग्मुट्टी फे लाग लग्लिन् । ऊ बज्यहँ चिठ बक्वाट लग्ली । रुइ लग्ली ह्वँ ह्वँ ह्यँठ् । घुमा कि घुमा कह लग्लि । बज्यक कौनो सिप निलाग्ख बाइक घुमाइल् । जठ्यसे लन्ल रहठ् ओठ्ठिहँ छार्डिहँठ् हुकिन् । बिना बोल्ल हरबह्र्यँट् उट्रली । ऊ डरभुट गैली ।
ऊ सरासर पच्छिऊँक रानीतलाऊक डगर लम्गर्लि । फेर टक्क रुक्गैली । सोंच्ठी यहोंरे से घर चल्जाऊ कि । घर जाई सेक्टी तर हुँकाहार ठे जम्म १५ रुप्या केल बाटिन् । बिर्वा फे बीस् कोठिम् छुटल् बाटीन् । डगरभर का का सोंच्टी गैली डगर कट्लक पट्ट निपैली । घनघन उह बज्यक करैलक समझ डार्टही । डग्रिम का न्याँगटा पट्ट निरहिन् । तीन चार ठो ट बाइक टि….टिंट् आघहँ ग्वारटर पर्लिन् । बराजोर उल्री ।
सन्झ्या हुइटह, सिंगहान छोट्की आपुग्ली । बर्की के आइटा जाइटा पट्ट निरहिन् । ढ्यान उहँरे टान्गिल् बाटीन् ।
“कैह्या अइलो हो?”
के बोल्कार्टा कैक बर्की पट्ट निपैली । छोट्की फेरसे जोर्क बोल्कर्ठी । बर्की झस्कठी ।
“परौं अइनु ।”
बरा ढिरसे कठी । डिन्चे शाँस अँठ्याईहस् कर्ली । डानडान मन बल्गर बनैली ।
“टुँ कहाँ रहो ट?”
“संघर्यक घर गैल् रहुँ हो ।”
“काकर आइल् बाटो ट?”
“बिर्वा कराई आइल् रहुँ । पैसा निपुगल् । मंजोरी कैलिऊ कनु । उहमार यहैं रहिगैनु ।”
“पैसा निपुग्ने रह ट महि से माँग लेटो । मंजोरी कहोंर गैल रहो ट?”
हुकहिन् कहुँ कि निकहुँ होगैलिन् । लाज कि बेइज्जत हुइनाहस् लग्लिन् । ट फे कहक परहिन् । काकर कि ऊ ट रम्फली ओ फुल्सीसे संग गैल रहि । संझ्या जुन हुँक्र फे पुछ्ने बाट ।
“छीः….महि ट आभिन् सम् निमजा लागठो । डर कि कसिन कसिन लागटा । बट्वाईबेर फे लाज लग्नाहस् । टुह्र कसिक कर्ठो हो असिनम?”
“का हुइल् जे?”
“एकठो कलौठा रन्डा बज्या बाइकम बैठाक लैजाइटह काहुँ । सारे पग्ला मर्जाए । पाप ट लगहिंस् ।”
“का हुइल् बट्वैबो ट?”
“पाछ हाँठ कराक ढिंर चिकिट् डिहटह रन्डा सारे । छि, असिक कर्ठ बरा । मै ट चि डेनु । पग्लाईहस् कर्टह । बल्ल घुमैलस् बाइक । मै ट आब कब्बु नि जैम । असिनम टुह्र कसिक कर्डर्ठो हो?”
“हमन कर्ना हिम्मत रलसे ट । हमन ट यहाँक बारेम सब् पटा बा । मै ट सिढा कनपटम बजा डिहम् असिन करुइयन ।”
कुछ बेर पाछ सब्जे आस्याकल् रठ । पस्न्याइन् गन्ढैना । सब्क झुल्वम न्वान उछ«ल् । रम्फली ओ फुल्सी आझ् बीसकोठीम निरल्ह । खै कहाँ गैल हुँक्र । आपन संघर्यक क्वाठम गैल काजुन । आभिन नि अइल । बेरी खा खु क भख्खर सेक्ल रल्ह । सिंगहान छोट्कीक फोन आगैलिन् । फोन अइलक पाँच छ मिनेटम ट एकठो मनैया मोटर साइकल्म लिह आगैलिन् । उहौ चल्डेली ।
अंढर्या रात रहठ् काहुँ । चुक घोप्ट्याइल् हस् अंढार । एक ट डराइटही बर्की टिहुँ पर निहुँ । ठेभुक्की ठेभुक्का फे कर्या बज्या भुट्वा बन्क आइल् बा कनाहस् हुइटिन् ।
आझिक रातिक संघर्या पट्भन्र्या दिदी व सन्ह्लान मन्ह्ली बाटीन् । डुनु जे अढ्बैंश्या बाट । खास अन्ह्वार निमिलल् । सावँर, ड्वांगिल् बाट । कटौटीहा लेहंगा लगाई निछोर्ल हुइट हिंक्र । डुनु जन्हँक दाँत उस्टलहस् बाटिन् । हिंकन्हँक टाइम टेबुल भर मिलल् बाटिन् । ढ्यार जसिन कि ट भाँरा मिस्ना या घर बनैना या घर ढलान्म पुगल् रठ ।
बर्कीक आँखिम निंड निरठिन् । खालि ओंड्रल रहि पठ्रिम । एकओंर गर्मी ओ मच्छर सँटाइटिन् । अउरवँर बज्यक कर्टुट् झल्झल्यँट् सम्झटी । कब बिहान हुइृ ट घर जैम कना हुइटिन् ।
“पट्भन्र्या दिदी हो, टुँ कौन मंजोरी कर्ठो हो?”
“का पैब्या री बहोर्या, घर बनैनावँर कि ट भाँरा मिस्ना ट हो काहुन् ।”
“आस्काल रोड बनाइट । उहँरे फे मिल्जाइट् हो ।”
“मैह्य अंढ्री कहाँ फँस गिल् रहुँ बरा । अह्रो दिदी बज्या बाइकम लैजाक कसिक कर्टह काहुँ । मै ट रुई लग्नु । फेर घुमाइल् बाइक । रम्फली ओ फुल्सी डु ठो बज्यन्क बाइकम गैल । मै फे अस्टहँक जैना हुई कैक चल्डेनु ।”
“बाइक चौह्र पाइल् हुइबो ट का हो?”
“छिह बरा । पापी रन्डा मर्जाए आब्बहँ । म्वार का पटा असिक कर्ठ कैक । हुकहन का नि कराइट् हुइहिन् ट हो?”
“हुँकन्हँक का बाट लब्या री बहोर्या । महि ट बट्वाइबेर फे लाज लागहस् करठ् । गाउँक मनै पटा पैंही ट का कहहीं । मंजोरी करुइयनक बेज्जत ।हिंक्र मंजोरी ठ्वार न कर आइल् बाट । छल्छलाई, रन्डाई आइल् बाट काहुँ । सिंगहान छोट्कीहँ निजाइट् डेख्लो एकठो पर्बट्यक ब्याकक अट्रा जुन । सब उह कर ट जैठ काहुँ । कट्रा हौस निपुग्लक हुइटिन् ।”
“कबु ट कै डिन क्वाठम निअइठिन् काहुँ हो ।असिक कर्नाम कमाही निरहहिन् । कट्रा छलछलाई निपुग्ठिन् । कैडेबो ट हम्र बिगार होजैबो । हम्र ट चिमचाम पलि रठी ना हो दिदी ।”
“अरि डुढ केल चुहुकि रि? छलछल्हिन्। रन्डिन् । खोब सुटाऊ बज्यन्, फल ट मिल्बे करी जे ।”
“पैंसा फर्ना रुख्वा भेटैल रनाम ट नि पठैहीं घर । जब मन लग्ना टब टुरो पट्याहस् पटर पटर । छिह, घिनलग्टिक काम ।”
“छिह बरा, असिक कर्ठ ना हो दिदी । अह्रो ंिसंगहान छोट्कीक ट लर्का बाटीन् जे । गाउँम ठर्वा बाटीन् । कसिक कर सेक्लक हुइटी । लाजभास्, डर निरलक । इजत बेजटक ट ख्याल् कर्ना हो ।फुल्सिनक बा डाई बाबा ट वहाँ मख्ख बाटिन् छाई पैसा पठैठ कैख । असिन सुनहिं ट पट्यैहिं हुँक्र कि म्वार छाई असिक असिक कर्ठ कैख?”
“पट्याइठ् चाह ना पट्याइठ् ट का रि बहोर्या । मंजोरी कौन कर्ठ ट । यि ट एकदिन दुन्या जानी ।”
“आभिन् कठो हो दिदी । रम्फलीहँ एकदिन बज्या बन्वम डबोट्ल रहिन् हुँ । अपन्हे बट्वाईटही । आपन बात अपन्हे बट्वाइबेर फे लाज नि लग्ना । अरि, डुढ चुहुक डिहटहिन् हुँ बज्या ।”
“छि छि । ढट् बरा ।”
“अरि डुढ केल चुहुकि रि? छलछल्हिन्। रन्डिन् । खोब सुटाऊ बज्यन्, फल ट मिल्बे करी जे ।”
“पैंसा फर्ना रुख्वा भेटैल रनाम ट नि पठैहीं घर । जब मन लग्ना टब टुरो पट्याहस् पटर पटर । छिह, घिनलग्टिक काम ।”
“टैं सुन्ल निहुइब्या बहोर्या । परार सालिक बाट हो । मन्जोरी कर आइल् जन्नी बज्या ठर्वा लैलिहल् काहुँ री । नंगापुरिक ट हो काहुन् ।कैडिन् ढरहिंस् । जबसम् रस टबसम् जस् । रस रहट्सम् मजा लुटी, वाकर पाछ खडेर्ना ट खडेर्ना ट हुइहिस् काहुन् ।”
टिन्यो दिदी बहोर्यन्क बरा लम्मासम् बाट चल्लिन् । रात महाजोर छिप स्याल् रह । टिनगान्ठ्या, खटोल्ना बुर्ना जुन होस्याकल् रह काजुन् । गाला मटीृ मर्टी कब निंडैल पट्ट निचल्लिन् ।
छौ साट मैन्हा पाछ गाउँम ड्वासर मेरिक हल्ला रह । सुन्दरपुर कुरुपपुरम बदल चुकल् रह । एकदिन ओसहर््वम बैठ्क मज्ग्यान बर्की व सोल्ह्यान छोट्की डुनु जे बट्वैटी रल्ह ।
“अरी, सिंगहान् छोट्की ट घर आरख्लिन् हुँ जे हो । कब्बु निचोखैना का जुन रोग कठ जे………”
“एड्स…”
“हाँ, उह लागल् बाटिन् हुँ । यि रोग निचोखाइट् हुँ । ढेर साल फे निजिठ हुँ । अउर जन्हकम फे सर्जाइठ् हुँ । छिह। मही ट डर लागठ् । असिन मनै गाऊँ का जे अइठ कठुँ ।”
“सै मनैनसे सुट्नाम असहँ ट हुइठ् काहुँ । जस्ट कर्नी वस्ट भर्नी । खोब पैंसा कमैल काहुँ लर्का, भटार , घर छोर छोर्क ।”
“कौन गाउँक बठिन्या ट आउर ढिंर बोक्ल आइल् बा हुँ सुन्टहुँ ।”
“सोलारिक ट काहुँ हो । बज्यक लर्का ट हुइटिस् हुँ । टप्की भख्खर ट नंगापुरिक जन्नीहँ भगाडेलिस् हुँ । उहौ ट बज्या ठर्वा लेल रह, लर्का ठर्वा छोर छोर ।”
“असिक ट गाउँ बिगरजाई जे हो । एक ट हम्र थारु पाछ बाटी ।पह्र निसेक्ल हुइटी । हमार बालबच्चा फे बिगरजैना डर होगैल् ।”
“हो ट गैल काहुँ हो । गाउँक जन्नी, बठिन्यन नेपालगंज मंजोरी कै कै बिग्रट । भख्खर स्कुल पहर्टी रलक लौंरा लर्का इन्ड्या जा जा बिग्रट । जाँर, गाँजा, भाँग फे वस्टहँ पीठ । रातभर हल्ला व झग्रा ।मही ट जाट्टिक मिच्छान् लागठ् आसकाल ।”
“टै नि ट हो ।असिक कर्लसे कैह्या डगर डेख्बी थारु?”