खिस्सा : अमनके जिन्गी

हिरामोती चौधरी- अमन एक युवा हो। उ अपन दिनचर्या अलग तरिकासे विटाइठ। अपने युवा हुइलक ओरसे ओकरमन जोश, जाँगर जुरमुराइल बाटिस। उ अपन देशके लाग कुछ करि कना सोचाई राखट। तर उ का करी, उ खुद असिन चपेटामे बाटै की? आजुक यी अराजकता, द्वन्द्व छाइल बेलामन उ
बहुत कोशिस करठ कि कुछ कर्ना।
अमनके योग्यताके साठिफिकट अन्य तालिम प्रमाणपत्र फे बाटिन। तर काम करल अनुभव नाइ हुइन। यी अवस्थामे उ हरेक संस्थामन कामके लाग खोजी करेबेर हुकिन काम करल अनुभव नाइहोके काममे नाइलेठिन। यी अवस्थामे उ कठ– हमार देशमे मोर जैसिन युवन अइसिन हुइठ की और देशमेफे हुइठ? शायद अस्हक हमार देशमे समस्या नै समस्या ठप्टी बाट। ओहेसे नेतनके गैरजिम्मेवार संगसंगे युवनफे गुण्डागर्दी करना ओर निकरही कना कौनो बेर नाइहो।
आझुक समस्या कना हमार सक्कुनके समस्या हो। यी समस्याले अमनके जस्टे बेरोजगार युवाहुक्रे लुटपाट ओ गुण्डागर्दी कर्नाके साथसाथे ड्रग्समे संलग्न हुइना, हत्या हिंसा, चोरी, फटाहा, बलात्कारीके समस्या डेखा परठ। सायद अस्ट चल्टी रही कलेसे हमार देशमन फे मजा मनै विरुवा करक फे नाइमिलही। अस्टहक समस्या बहुत जहनके रहठ, अमनके फे बाटिन।
अमन गरिब घरमन जन्मलक कारणबश दुनियाहे चिन्न्ाा ओ दुनियाके रितिरिवाजसे अन्य अन्यसे घुलमिल हुई नाइसेकल हुइट। टबमारे फे हुकिन अपन जिन्गीके उत्तार चढावके भारी रुप लेख सोच्ठ। घरमन डाई बाबा बुह्राइल बाट। घरेमन करुइया कोई नैहो, काम खोजु काम नै मिलठ, जग्गा जमिन नैहो। क्याम्पस पह्रेबेर चिनल जानल संघरिया सक्कु जागिरे बाट। ओइनसे कहु कलेसे चिन्खफे नाइचिनल जैसिन कठर्ैै। असिन अवस्थामन का कर्ना? कुछ करु ट रुप्या पैसा नैहो।
अस्टह ढ्यार बात मनम खेलाक अमन बैठल रहठ। अमनके डाई कठिन– हेर छावा, अत्रा ढ्यार काजे सोच्ठे। हम्र ट आधा जिन्गी काट सेक्ली, बाँकी टोर जिन्गी बाट, कसिक कर्ठे। अत्रा कहिके अमनके डाई खाना पकाई चलजैठन। अमन फेरसे सोच्ठ, यदि मोर डाई बाबा, बहिन्यक जिम्मेवारी नैरहट ट मै मरजैने रहु। अमनके यी सोच पक्केफेन गलत हो तर यी सोच पैदा कर्ना अवस्था आझुक देशके राजनीतिक चलखेलके संगसंगे गरिबीपन फे हो। खास कैक थारू जातन सरकारी जागिर मिल्ना कौनो चान्स नैरहठ। यदि मिलफे जाई कलेसे पियन, छोट स्तरके पदमे रठ, असिन हिसावले फेन थारू यूवा आघ नैबह्र सेकल हुइट।
बस थारू यूवनके आघ एकठो विकल्प बात की उइन इन्डिया जाँइट वा टुटलफुटल काम कैख ठोरठोर पैसा घरलेख आइट। कोइ ट विदेशसे अइटी अइटी डगरेम लुट्वा फेन पाजाइठ। असिन अवस्थाफेन विदेश गैलक कौनो मजा उपलब्धी नैहो। अमन फेर सोच्ठ– छोटीसे जिउज्यान लगाक डाईबाबन् बहुत दुख डेक पह्रगील तर यी सठिफिकेटके फेन कौनो काम नैहो। यी सठिफिकेट लेक मै का करु, यी मोर का काम लागट? अमन रातदिन अस्ट अस्ट बात सोच्ठ तर फेन कौनो उपाय नै निकरठ। बहुट बार भगवानह पुकार कैठ, भगवानफे मौन होक बैठल बाट। अमन प्रत्येक चो भ्याकेन्सीफे एप्लाई कर्ठ तर किम्नहु नाउँ नै निकरठ। आखरीमन कुछ सीप नैचलठ ट उ राजमिस्टरी लेबरी कर लाग जैठ ओ आपन दिनचर्या ओम्नेहे कटैठ ओ घरबार चलैठ।
अमनक जस्ट तमान युवा बाट समाजसे पिछडावर्ग कहवापाइल युवा जे इन्डिया जैना अथवा स्वदेशम लेबरी कर्ना काम कैख मोवाइल किन्ना टे फोन मनसे ब्लफ कल कर्ना, जेकर परिणाम पाछ जाक नै मजा तरिकाले भोग पर्ना। सायद हमार देशमे और देशके जस्ट कुछ प्रगति विकास कर्ना रहट कलसे युवा हुकनम शिक्षम ज्यादासे ज्यादा समय खर्च कर्ट, स्वदेश रहल बाँकी युवा चोर फटहा नै बन्ट, विना कामके अनैतिक क्रियाकलाप नैकर्ट। आझुक विषम परिस्थितीम यी अवस्था सृजना करुइया आजुक जटिल राजनीति हो। नेताहुक्र अत्र टे सोच्नै चाही की हम्र हमार युवन रोजगार डेलेसे हमार देशमन विकास हुइ कैख।
अमनके पह्रल विषय कौनो काम नै लग्ना डेखा परठिस। अन्त्यमन अमन आपन जसिन हुइलेसेफे अइना पिढी जौन लौव जनशक्ति तयार हुइट, उकनक जिन्गी बर्बाद नाइहुइन कैख अपाङ हुइल, कैयो ज्यान गुमाइल घरक परिवारक युवा कामक लाग ना छटपटाइट कैक भगवानसे बिन्ती करठ। पक्केफेन अमनक यी विन्ती जायज नै हो ट?
चौमाला–३, कैलाली निवासी लेखिका पूर्व कमलरी हुइट
साभारः गोरखापत्र कार्तिक २१

Leave a Reply

Your email address will not be published.