यात्रामे जात्रा

पवित्रा चौधरी- देश अस्थिरतामे भुँरियाइल बा। यी अवस्थाहे विना नाठक् घोरी कलेसे सायद फरक नै परी। एक पाछे औरे घटना, आन्दोलन, चक्काजाम टे दिनचर्या जो हो गैल बा। यी सब नै हुइटीकिल टे हमरिहीन टीनामे नोन नै पुगल कि कहेहस हुइ लागि। धनगढी–काठमाडौँ पुग्ना बसक यात्रा ठिक्के १८ से २० घण्टक डगर बा। यी रुटमे सवारी करुउया यात्रुन्हे यात्रामे कत्रा साँसट हुइठुई? यी टे उ यात्रा करुउयन किल बटाई सेक्ही। इहे क्रममे कुछ व्यक्तिगत काम लेके अपखरिक यीहे सावनमे घनेके यी रुटमे यात्रा हुइल। गाडीवालन् फे बात मिलैले रठे काहुन्, सक्कु बेर खाना खैना अकक्सर ओहे ठाउँमे जुरठ। कलुवा फे ओहे, बेरी फे ओहे। यहाँ होटेलके नाउँ लिख्ना जरुरी नै लागल, का करे की ओट्ठे ओहे किल होटल बा। दाङ देउखर गोवरडिहा गाविस कालाकाँटेस्थित एकठो होेटल बा, २/३ ठो छोट छोट किराना पसल, एकठो चुल्हा ढारके चाउचाउ फे पकाके बेच लेना। ओहे होटेलमे खाना खैना जुन हुइटिकिल ४/५ ठो गारी लाइन लागल रहठ।
कम्तिमे फे नाइट गारीक सिट अनुसार ४२/४५ जनहनके सिट, ओम्नेहे बोनटमे, मुढामे करके ५५/६० जाने यात्रु एक बसमे रहठुइही। करीब–करिब २ सयके हाराहारीमे एकचोमे खाना खवाइठुइ उ होटल। खाना डारेबेर फे एकचुटी भात, दाल ओ दुई छिम्मर रहल शिकारक झोर अनिवार्य ओ एकठो कौनो फेन झोर करके टठियामे ब्यालेन्स मिलाइल रहठ। एकठो खाना पुगुइया मनैया कम्तिमे फे ६ से १० टठिया भात सङ्गे गफियाके खाना पुगाइठ। खउइया मनैयक् ठे पुगट–पुगट दाल, टीनक झोर फलक्के भात सानक नै पर्ना हो रहठ। तरकारी मंग्बो टे इहे हो कैहके मसिनके काटल कच्चे पियाजक महा आमिल चटनी डेठैं। शिकार नै खैम कलेसे फे आधा झोर भातेम अरासेकल रहट।
अप्खरिक सावनके अन्तिममे फे खाना खवाई ओहे पुगाइल, सङ्गे एकठो परिवाार फे रहिट, गोसिया गोसिन्यासे डगरेमे घर पुछिक पुछा हुइल, ओइने अपन घर अछाम बटैला। ओइनके बात सुनके राजनीतिक मनै हुइट कि कनाहस लागल। मै बोल्टीकिल गोसिन्या कलिन– तपाई बोल्दा रुपा चौधरी बोलेजस्तै लाग्यो कटिहुन्। मै पुछ्लु कौन रुपा चौधरी? टे कली कैलालीक्, टब कनु सभासद? हो कली टे कनु कसरी चिन्नु भयो हजुरले? टे कली उहाँ हाम्रो मान्छे हुन्।
खाना आगे आइल, हुकहार गोसिया ओ मै रोटी खैली, ऊ जुन भात खैली। हुकहार श्रीमान् कल– तरकारी खै त? होटल्या कहल– एकैछिनमा आउँछ। एक घचिक रैहके टीना आइल, टिना चलुइया अमिल्का पियाजक चटनी डारडेहल तीनु जनहन के टठियामे। मै खाई शुरु करलुँ, एकठो खोरियामे दुई छिम्मर शिकार ओ खोरिया भर झोर रहे। एकठोमे दाल ओ औरमे का चिजीक झोर रहे मै पटा नै लगा पैनु। हाँठ डारके छाम्हेबेर २ ठो केराउ भेटैनु। ओ मसिनके काटल सुपारीक टुक्राहस तीनठो पनिर, ओहो यो त मटर पनिर पो रैछ कनु। गोसिया गोसिन्या खोब हँस्लै ओ गोसिया मनैया कलिन– हेर बुढी, उसो भए पक्कै यो दाल फ्राइ हुनुपर्छ। खा टे का जाइ, तीनुजाने खाइहस कैली, गोसिन्या कलिन– मैले त हाफ खाँए है। पैसा तिरे गैली टे ओहे १८० रुप्या।
पैसा टिरके बाहर पानी मँग्नु, २५ रुपिया कटि, जबकि छुटी छुटी लरका डगरमे बेच्ठै चिसो पानी, म्याङो फ्रुटी कहटि, ओइने जुर पानी २० रुप्यक डेठै, पानीटक ठगके बेच्ना? रु १०० को एनटिसीको रिचार्ज दिनुस् दाइ कनु ओ सय रुप्या डेनु, डोकनडरुवा कहल– हैन ११० हो कटि, मै झस्कनु ओ कनु कहाँ ११० दाइ? जम्मा ९७ रुपिया हुन्छ, जहाँ पनि सय रुपिया लिन्छ, तपाईलाई त कम्पनीले नै कमिशन दिएको हुन्छ नि, फेरि उजुरीमा पर्नु होला नि? डोकनडरुवा मोर हाँठेमका रिचार्ज लैलेहल ओ रुप्या डब्बक उप्पर ढैडहल। इहे कहटी कि तपाईको इच्छा, हाम्रो रेट यही हो कटि।
गाडीवालनके बात छोरडेउ। ओइने टे क्याविनमे जैठै, यात्रुन कसिन खाइटै? कहाँसे मतलब करही। तर १८० रुप्या डारके विना टिनक खाइटै, ओइनके दुःख के हेरी? एकजे खाके सेक्टीकिल टठिया उठैठै ओ चिरकुटले टेबल पोछ डेठै। टेबुल जुन खै पोछल हो कि दालक झोरेले टेबुल निपल हो पटे नै चलठ। हमार टेबल फे टे पहिलेसे भिजल रहिस, टेबुलमे अँराइल झोर एहोर ओहोर कराइल ओ चलगैल, गोसिन्या कलिन– भाइ सफा भएन नि, गोसिया कलिन– दालले लिपेको क्या, उसले अब तिम्रो कुरा सुन्दैन।
यी सक्कु अनुगमन कर्ना जिम्मा केकर? ओत्रा दिन टे होटलमे अनुगमन करके फलाना फलाना होटल कारबाहीमा परल कना समाचार फे सुनगैल, प्रधानमंत्री बाबुराम भट्टराई फे मुग्लिनके होटल अनुगमन करे गैल हुँ तर खै सक्कु जसके टस विल्गठ, कि अनुगमनके लग किल अनुगमन हुइल, कार्यान्वयन हुइलक खै? यात्रु सब दिन फरक फरक रलक ओरसे एक दिन टे हो कैहके चुपाजैठै, अनुगमन न सनुगमन जस्ते बा ओस्टे। यात्रामे जात्रा का इहे हो टे लावा नेपाल?

साभारः २१ भदौ, गोरखापत्र

Leave a Reply

Your email address will not be published.